Skiptir ekki máli hvort sölumaðurinn er sex eða sextugur, ég fell alltaf fyrir þeim!

Bjallan í íbúðinni hringdi og heimasætan opnaði. Í fyrstu virtist enginn vera fyrir utan en svo heyrðist áköf barnsrödd: „Áttu dót á tombólu?" Heimasætan leit niður og beint í heiðblá augun á sölukonu framtíðarinnar. „Njahh...nei ég held það nú varla." Sölukona framtíðarinnar greip hikið í máli heimasætunnar á lofti, brosti breitt og spurði eldsnögg upp á lagið: „Ertu alveg viss? Er ekkert inni í geymslu hjá þér sem þú þarft að losna við?" Heimasætan ákvað nú að snúa vörn í sókn og sagði vingjarnlega en ákveðið: „Nei, veistu ég er bara nýbúin að fara í Sorpu með allt gamla draslið mitt." Sölukona framtíðarinnar lét sér hvergi bregða, skellti sólbrúnum höndum á skærbleika Gucci-beltið sitt og afgreiddi málið: „En við tökum sko við öllu." Þegar heimasætan horfði á eftir litlu merkjavörudrósinni rogast með fullan kassa af dóti, þar sem efst tróndu kerti úr geymslu heimasætunnar, fann hún á sér að þótt hún hefði í rauninni ekki selt sér neitt, færi þarna sölukona framtíðarinnar.

Bjallan í búðinni hringdi þegar heimasætan gekk inn um þær. Í fyrstu virtist enginn vera fyrir innan en svo heyrðist áköf karlmannsrödd: „Get ég aðstoðað?" Heimasætan leit upp frá því að skoða buxur og beint í súkkulaðibrún augun á sölumanni ársins. „Njahh...nei ég held það nú varla." Sölumaður ársins greip hikið í máli heimasætunnar á lofti, brosti breitt og sagði, eldsnöggur upp á lagið: „Þú ættir að máta þessar, þær eru voða vinsælar og akkúrat fyrir þinn vöxt. Þær koma frá Svíþjóð, rosa góð gæði í þeim og ég get fullyrt að þær kosta minnst tíuþúsund krónum meira annars staðar í Evrópu." Heimasætan ákvað að láta smjaðrið og þvaðrið ekki fara í taugarnar á sér heldur máta buxurnar sem henni leist þegar vel á áður en söluræðan hófst.

„Ég hef nú verið í þessum bransa í 24 ár og veit hvenær föt fara vel á fólki og þessar bara smellpassa þér," hélt sölumaðurinn slyngi áfram þegar heimasætan kom út úr mátunarklefanum til að skoða sig betur í baksýnisspegli búðarinnar. „Ehh...ég veit nú ekki hvort ég geti nokkuð notað þetta í sumar eins og veðrið er búið að vera," reyndi heimasætan að malda í móinn, ennþá hálf sjokkeruð eftir að hafa rekið augun í verðmiðann á hnébuxunum margrómuðu. „Elskan mín góða, þessar geturðu notað hvenær sem er. Flottar við stígvél í vetur," svaraði sölumaður ársins að bragði, studdi sólbrúnum og vel snyrtum höndum á svarta Cavalli beltið sitt og innsiglaði þar með söluna. Þegar heimasætan kvaddi merkjavörugúrúinn fannst henni einhvern veginn eins og hún væri ekki með fisléttar, hágæða sænskar stuttbuxur í plastpoka heldur rogaðist með níðþungan kött í sekki.

Athugasemdir

[hanna (IP-tala skráð) 9.7.2009 kl. 19:32]

hehe..

það vantar svona "líkar við" takka eins og er á Feis.

góðir sölumenn gætu selt manni skrattann :)

veit ekki hvort sé verra, að lenda í sölumanni sem nennir ekki að afgreiða eða sölumanni sem gæti talið mann á það að ná í kortið upp úr veskinu og klárað söluna áður en manni snýst hugur :)

[Guðrún Jóna (IP-tala skráð) 12.7.2009 kl. 17:00]

Hahaha, tókst skýrt fram að þú hefðir verið búin að taka eftir þessum sænsku, og líkað vel við, áður en kaupmaðurinn benti þér á þær. Fæ á tilfinninguna að verið sé að reyna að draga aðeins úr högginu ;)

[Dulúð Jóns, 14.7.2009 kl. 19:01]

Haha, ég vissi að þú myndir skilja mig Hanna mín, og jú þetta er skarplega athugað hjá þér Guðrún mín, ég var líklega að reyna að réttlæta kaupin fyrir mér og öðrum